God,

Een paar weken geleden lag de sticker JA-NEE, al of niet reclame, naast mijn brievenbus aan de straat, losgelaten van het deksel.

Het zal wel door de enorme droogte gekomen zijn. Aangezien ik niet meteen een nieuwe had, kreeg ik prompt dag aan dag stapels foldermateriaal binnen en ik heb me er eens echt in verdiept. Het is onvoorstelbaar wat je allemaal moet kopen om het optimale geluk in je aardse bestaan te verwerven, alles tegen gereduceerde prijs.

Bankstellen, keukengerief, stereotoren, stenen tuinkabouters, ganzen en konijnen.

Nou moet ik zeggen dat ik nog nooit een echte kabouter heb gezien, maar als ik 's morgens beneden kom, dartelen de wilde konijnen over het grasveldje in mijn dorpsachtertuintje. De krielkippen van de buren krabben in het perk en maken de onbeweeglijke gans overbodig. Als ik naar buiten loop, vlucht de levende have weg. lk ruik de bloemen en de bloesem en hoor het gekwinkeleer van allerlei vogels. Als je zonder veel moeite al dat moois kunt ervaren dat U voor ons op de wereld hebt geplant, wat moet je dan toch met dat surrogaat.

Weet U wat ik gedaan heb?

Uit elke folder die binnenkwam heb ik een aanbieding gekozen: een verwentuinstoel met fotocamera cadeau, rollen behang met een pot verf toe, afwasmachine met gratis pannenset, een geurend kunstzijden boeket, een bankstel met 91 % korting, vazen en onnutte afstofdingen die ik niet nodig had en niet kon gebruiken.

De prijzen werden genoteerd alsof ik had gekocht en betaald, vier weken lang. Ik kwam tot een bedrag van een kleine negenduizend gulden, een mooi vakantiegeldje. Dus, de zaterdagse krant erbij voor een reisbestemming.

Spanje, Turkije, Griekenland, Indonesië. Verre kusten met disco en Hollandse keuken, Nederland mee in de koffer. God, wat een onechte wereld creëert de reclame toch. Ik zie er van af, ik blijf hier. Heer, geef de mensen, die wel weten te genieten van wat ik zo negativistisch voel, oprecht vakantiegenoegen. Vervul ze van respect voor de natuur en de cultuur die ze ontmoeten en doe hen veilig en innerlijk verrijkt terugkeren op de thuisbasis in een diep verlangen van vrede met dàt stukje wereld dat ze bezochten.

Ik reis mijn reis onder Uw hoede en ik groet U, tot ziens,
Uw liefhebbende Martha