God,

De twaalfde maand van 1995 is al weer gaande. Een maand van feesten. Gezinsfeest Sinterklaas, christelijk kerkelijk feest Kerstmis en dan nog het eindejaarsherdenken.

Eigenaardig toch bedacht ik zo. Voor een feest van koek, suikerwerk, noten, mandarijnen en cadeautjes laten we een heilige opdraven, onze eeuwenoude goede Sint.

Voor de verjaardag van de alheilige Jezus van Nazareth huren we een volstrekt wereldse kerstman in met een slee vol geschenken.

De terugkeer van het licht, de warmtebron, de zon, naar onze regionen, krijgt gestalte in knallend koud uiteenspattend vuurwerk.

Mijn verwarring werd steeds groter, werd wereldwijd ...

Stel dat ik met mijn gods-dienstige, mijn christelijke achtergronden op Mururoa zou wonen. Viermaal werden bommen om te kunnen vernietigen beproefd. Wat moet ik daar dan in de warmte van de Stille Zuidzee met besneeuwde dennebomen, een kind in een kille stal en vrede op aarde...

In het land waar Jezus de Vredevorst is geboren werd een regeringsleider vermoord door een volksgenoot. Een land werd in rouw gedompeld om het heengaan van een vredestichter, maar er zijn ook medestanders ingenomen met de dood van de premier.

God, hebt U zich niet vergist door de mens aan te stellen als wachter voor Uw schepping, onze aarde met al wat U er het leven hebt gegeven. Heer ik word zo moe van alle ellende, van alle agressie, van al het niet begrijpen, van het nauwelijks kunnen geloven ...

En dan, ja, dan toch twijfel ik aan mijn twijfel ...

lk blijf Uw kind, ik wil met de boodschap, die de geboorte van Uw Zoon is, verder ...

Zend Uw zegen over mij en de mijnen, opdat we iets van Uw opdracht kunnen volbrengen.

Zalig Kerstfeest Vader en wil het maar weer een jaar met ons proberen, dat bidt Uw liefhebbende dochter
Martha