God,

Elk jaar weer opnieuw krijg je in de zomermaanden het idee dat driekwart van alles in de wereld stilstaat. De loodgieter komt de lekkage niet repareren, hij is met vakantie.

De bakker is gesloten. De gebroken gesp van mijn lekkerste loopschoenen kan niet worden vervangen. De bridge-club en het zangkoor op reces, zelfs de kerk heeft zomerdienst.

Toch heeft het dit jaar een beetje anders uitgepakt, lijkt het.

Er is veel gebeurd in de weken dat ik U niet schreef. Hé ... nu zie ik dat ikzelf ook braaf meedoe aan de komkommertijd.

Een half jaar lang is Nederland voorzitter van de EG en de heren in Den Haag merken dat geducht. Niks vakantie.

Werk aan de winkel om volkerenmoord in Joegoslavië te voorkomen. Werk aan de winkel om de landen van de Sovjet-Unie van economische ondergang te redden.

Er blijft nauwelijks tijd over om de eigen landsbelangen, de eigen mensenbelangen van velen te behartigen. Minimumlonen, uitkeringen, koppeling aan de loonontwikkeling of juist het loslaten daarvan. Wijziging van de arbeidsongeschiktheidsvoorzieningen die mensen zonder toekomst zet. God, nu ik hierover zit te schrijven staat alles nog in de sterren.

Als U mijn brief leest is misschien een demissionaire minister in Joegoslavië aan het vertellen hoe het moet en is de minister-president b.d in Moskou de economie op poten aan het zetten. Ondertussen vergeten we even Zuid-Afrika, Ethiopië, Brazilië, Israël.... Wat een wereld toch.

Heer, geef wijsheid en inzicht aan allen die op welk niveau dan ook, in overheid zijn gesteld om vrede te stichten en van uw mensheid een samenleving te maken die woonstee biedt.

Dat bidt Uw liefhebbende
Martha