God,
Toen ik vannacht even uit mijn slaap gehaald was overwoog ik mijn aards bestaan, verleden, heden, toekomst. Het heden van de hele wereld komt door de media dagelijks in alle hevigheid op ons af.
We raken er aan gewend, soms worden we nog geraakt. De toekomst heeft wensen en verlangens en één echte zekerheid: een stervensuur.
Met het verleden kunnen onze gedachten een heel eind uit de weg, herdenken, herdenken, herdenken.
Honderd jaar Van Gogh bezegeld met twee maal een spectaculaire schilderijenroof.
Mozart streelt al meer dan twee eeuwen het oor en in dit jaar dagelijks vele malen. Vijf eeuwen Ignatius van Loyola, vierhonderdvijftig jaar Paters Jezuïten, honderd jaar Rerum Novarum en wat nog al.
Ja, nu dan de Bisschop Bekkers herdenking, 25 jaar geleden overleden. Dat spreekt meer aan dan de honderdtallen, Bekkers hebben we meegemaakt, onze eigen Bossche Bisschop. Maakt hij het goed bij U?
Weet U het nog dat ik eens vreselijk boos op hem ben geweest? Zal ik het U nog eens vertellen?
Het was de dag van het vormsel van een van onze kinderen. Monseigneur was nog maar pas bisschop. Het ging er toen heel anders aan toe dan tegenwoordig.
Wij ouders zaten achter de banken van de vele rijen vormelingen van de vijfde en zesde klas. Op afstand kon je toekijken hoe een kerkmeester en zijn vrouw als vormpeter en -meter de hand legden op de schouder van je kind. Je had nauwelijks deel aan het gebeuren. Na de plechtigheid volgden de vormelingen de vrolijk wuivende en handenschuddende bisschop door de middengang de kerk uit. Daar wilde het hele kerkvolk wel aan mee doen en stroomde het gedrang in.
Ik zag mijn zoontje struikelen in de massa en voor mijn geest zag ik hem al zwaargewond, vertrapt. Ik was woedend.
Dat familiaire gedoe, waarom schrijdt zo'n bisschop niet waardig op zijn bisschops weg. Bijna vijfentwintig jaar daarna, ben ik allang niet meer boos. Integendeel.
Met zijn manier van doen en denken heeft hij een deur ontsloten naar ruimte tot zelfwerkzaamheid en eigen verantwoordelijkheid van de beminde gelovigen.
Heer laat het mosterdzaadje de Bekkersgeest alsnog tot volle wasdom komen, dat bidt van harte
Uw liefhebbende Martha