God,
Wat is er toch allemaal aan de hand met onze Moeder de H. Kerk, met onze Vader de Paus en onze Broeders de Bisschoppen?
Wat is er toch met Professoren, die ook in Rome op het matje moeten komen, om zich te verantwoorden terzake van ketterij?
Ik zal het allemaal wel te simpel zien. Ik weet, dat de wereld één groot ruziehok is, dat lees ik dagelijks in de krant, maar het komt me voor, dat de éne heilige Katholieke Kerk daar niet voor onder doet.
U hebt de mensen geschapen naar Uw beeld en gelijkenis, maar als ik goed kijk, dan zie ik miljoenen allemaal toch verschillende mensen; de buitenkant in elk geval zeker en zou dat dan niet gelden voor de binnenkant?
Voor al die mensen zal dan ook het zicht op U wel onderscheiden zijn. Het lijkt me dan niet zo vreemd, dat ook het zicht op kerk en kerk-zijn kan verschillen, zonder Uw waarheid geweld aan te doen. Een Italiaan is geen Pool en een Nederlander geen Braziliaan. We zitten er maar mooi mee. Ik moet U zeggen, dat ik alle vertrouwen heb in onze bisschop Jan en dat ik vierkant achter hem sta.
Toch heb ik het voorgedrukte briefje uit ons parochieblad, dat als adhesiebetuiging aan hem naar Den Bosch kon worden gestuurd, niet ondertekend en verzonden. Hebt U het gelezen?
"Wij hopen en bidden daarom, dat de synode in januari 1980, in Rome, U mag geven datgene, wat U er voor het christelijk welzijn van het bisdom Den Bosch van mag verwachten".
Ik denk, Heer, dat als onze bisschop alleen met hopen en bidden maar mag verwachten, wij met z'r allen mooi in het pak worden gedaan, keurig netjes, één gezapig uniform volkje Gods, in grauw papier met een wit-geel lintje.
Ik denk, God, dat U niets zal geven, zonder dat de mensen er zelf iets aan doen, iets anders dan bidden en hopen. Een goed oud Nederlands gezegde geeft het zo treffend aan: "Je hoeft niet te bidden voor een goede oogst, als je niet eerst geploegd, geëgd en gezaaid hebt".
Wat hebt U een er aan, een eenzame aanbeden God te zijn, waar wij alles van verwachten zonder inzet zonder daden van onze kant. Als wij onze bisschop zien, als de bruggenbouwer van Nederlandse mensen, met een Nederlandse aard, in een Nederlandse kerk, die langs de vele wegen komen op de éne weg, dan moet hij dat geruggesteund door het koor van onze stemmen en gedragen door ons daadwerkelijk doen, in Rome kunnen zeggen en het staande houden tot in Uw huis met vele woningen.
Uw Martha