2011 brief 1

God,
Er zweven allerlei puzzelstrukjes door mijn hoofd, die ik graag aan u wil voorleggen. De aanleiding is de gebeurtenis kort geleden in de RK parochie in Liempde, die zoveel ja en nee, voor en tegen opriep. Er mag dan in mijn curriculum vitae inmiddels geschreven staan, dat ik me in 2010 heb laten uitschrijven uit de registers van de Rooms Katholieke Kerk, ik ben wel gedoopt Christen en dat wil ik heel bewust blijven. Dat noopt tot overwegen en toetsen.

In nieuwsberichten op radio en tv en in de kranten is er van alles te doen geweest over het weigeren van pastoor Norbert van der Sluis om de uitvaart te leiden van een overledene, die door euthanasie zelf zijn levenseinde had bepaald. In heel de wirwar van woord en weerwoord hebben twee uitspraken mij getroffen en aan het denken gezet. Pastoor van der Sluis zei: "Leven en dood is een zaak van God!" In een commentaar op alle commotie was de boodschap van Antoine Bodar: "Leven is een geschenk van God", gevolgd met nog zo wat van: "Daar heb je van af te blijven" en het gelijk van de pastoor en het zelfde gelijk van de collega die de uitvaart wel celebreerde.

Leven en dood, een zaak van God? Volgens de leer is de mens door u geschapen met een vrije wil. Geldt die vrije wil alleen voor aardse en intermenselijke zaken, maar op straffe van zonde en vergelding niet ten aanzien van U? We hebben eveneens een geweten meegekregen, een zaak tussen mens en U, God.

Leven een geschenk van God? Dat neem ik wel aan, zeker met de ervaring van moeder te zijn geworden. De uitspraak overwegend kom ik toch anders uit dan de heer Bodar. Iets kostbaars schenken betekent toch niet dat de gever zeggenschap houdt over hetgene hij weggeeft? Natuurlijk ga je zorgzaam en devoot om met een waardevol geschenk uit dankbaarheid, uit liefde voor de schenker. Er kan echter een moment komen dat je om dwingende reden afstand moet doen van zo dierbare verworvenheid, zo'n kostbaar bezet. In mijn omgeving heb ik sterfgevallen door euthanasie meegemaakt die volgden op mooie en intense leefmomenten voor patiënt en nabestaanden. In ons land met zijn eeuwenoude cultuur, die nog steeds ten grondslag ligt aan de christelijke traditie is euthanasie bij wet toegestaan onder strikte voorwaarden. Zelf kies ik er niet voor, maar naar eer en geweten kun je zo gebruik maken van de wet. Geweten, Heer is immers uitvoerig overleg met U.

U groet uw liefhebbende
Martha