God,

De commotie is weer wat geluwd. De twee van Breda. Er zal wel geen Nederlander zijn die niet vanuit zijn eigen achtergronden zich een oordeel heeft gevormd over vasthouden of vrijlaten.

God,

Van huis uit heb ik meegekregen om trouw te zijn. Trouw aan je woord, trouw aan jezelf, trouw aan je overtuiging als je denkt dat het voor jou de enig juiste is, trouw aan wat je op je hebt genomen. Ik wil me daar oprecht aan houden. Ik schrijf U dan ook trouw.

God,

Halverwege Pasen en Pinksteren wil ik U nog even de Vastenactie in herinnering brengen. Het gaat me er niet om of de opbrengst al bekend is. Ik wilde het hebben over wat U zelf hebt kunnen zien: de bliksemactie in ons dorp, donderdags vóór de Goede Week.

God,
Het is Pinksteren dezer dagen, de herdenking van de komst van de Helper, die ons door Jezus werd beloofd, de Heilige Geest. Het is moeilijk je daar iets bij voor te stellen.

God,

Dit voorjaar worden we vrijwel iedere morgen nog voor het echt licht is wreed gewekt. Op het dak van ons huis, of op dat van de buren zit een duif met zijn lokroep luidruchtig de aandacht vast te houden van zijn partner een paar daken verder.

God,

Zij hebben hun kind weggebracht. Oh, nu ik het heb neergeschreven, lijkt het wel heel dramatisch. U weet het: het heeft gelukkig niets met dood en kerkhof te maken, maar dramatisch is het toch eigenlijk wel, in het leven van mensen.

God,

We hebben door het jaar heel wat feest- en gedenkdagen, die voor iedereen in ons land gelden. Behalve de algemene christelijke feestdagen, die doorgaans ook nog europees en mondiaal zijn, noem ik maar Sinterklaas, Bevrijdingsdag, Koninginnedag, Ouden-nieuwviering.

God,

Wat is bewust bestaan in onze westerse samenleving toch onvoorstelbaar moeilijk. Oh nee, ik kom niets tekort. We hebben te eten en te drinken wat we nodig hebben en nog meer dan dat.

God,

Teuntje is gedoopt. Een simpele opmerking van mijn kant, een vreugdevolle gebeurtenis voor Uw aangezicht, Teuntje een mooi gaaf mensenkindje.